Kinderen hebben recht op een veilige plek waar het zich kan ontwikkelen. En recht op ouders die in staat zijn een kind te verzorgen en te stimuleren in hun ontwikkeling. Mensen met een verstandelijke beperking en of psychiatrische achtergrond kunnen dat meestal niet. en zeker niet zonder hulp. Een kind is geen pop die je koopt en weglegt als je hem beu bent. Veel mensen met een verstandelijke beperking kunnen helemaal niet overzien wat de consequenties zijn van het krijgen van een kind. Dat is voor mensen die geen beperking hebben al lastig. Hou me ten goede het hebben van geen beperking is ook geen garantie voor een kind maar vergroot de kansen.
Ik heb zelf een zus met een licht verstandelijke beperking met inmiddels een dochter van 35 jaar die ook een verstandelijke beperking heeft. Wij hebben hier veel mee afgezien. Mij moeder heeft bijvoorbeeld de kinderbescherming ingeschakeld toen het kind 6 maanden was omdat het kind verwaarloosd en uit onmacht mishandeld werd. Doordat ze niet dichtbij woonde ( ze had ergens in het land een kerel opgedoken en was daar ingetrokken) was het voor ons heel lastig om te ondersteunen. Hulpverlening was er nauwelijks of zat te slapen. Mijn zus werkte op een sociale werkplaats en liet haar baby van een paar maanden 4 uur lang alleen liggen als ze ging werken. Dus ik kan uit ervaring spreken dat dit zeer ongewenst is. En alle hulpverleners die vinden dat het moet kunnen hebben geen idee. Ik heb jarenlang met mensen met een verstandelijke beperking gewerkt dus ik heb heel wat gezien. De situaties die ik heb gezien met mensen met een beperking met kinderen is dat er een batterij aan hulpverlening over de vloer moet komen om een kind op te voeden. Als mensen met een beperking een kinderwens hebben ga dan eerlijk met hen in gesprek en probeer het zover te krijgen dat ze zich vrijwillig laten steriliseren. Dat is later met mijn zus ook gebeurd zij blij en wij blij.
joos - 10 years ago
Begrijp me goed: Ik heb dus geen kinderen!
Joos - 10 years ago
kinderen krijgen is gEEn recht. En al helemaal niet als de zorg voor kinderen niet eens kan worden gegeven door de verwekkers zelf. En nee, ik spreek niet voor anderen, Ik zelf heb met veel verdriet maar met verstand ervoor gekozen om mijn kind geen gehandicapte moeder te geven ( ikzelf dus) Dat is niet goed voor t kind en zeker niet goed voor de maatschappij. Ik maak me nu zover ik kan verdienstelijk voor andere kinderen.
Karin Visser - 10 years ago
Ik ben ook al jaren voorstander van gedwongen anticonceptie. Ik heb een zus met een verstandelijke beperking en een zoontje van 8 jaar met een meervoudige beperking. Ik moet er niet aan denken dat mijn zus (of mijn zoontje later) een kind zouden krijgen. Waarschijnlijk zou de zorg dan grotendeels op de familie terecht komen (dus op mij) en dat kan ik er niet bij hebben. Ik heb zelf 3 kinderen en weet hoe moeilijk opvoeden is. Het vraagt veel van je. Ik vind dat je en de ouders met een verstandelijke beperking en de kinderen die geboren zouden worden, hiervoor moet beschermen. Dit moet je zo'n gezin niet aan willen doen. Ik vraag me echt af waar tegenstanders van gedwongen anticonceptie hun mening op baseren. Weten ze wel echt hoe het is om een verstandelijke beperking te hebben en wat dit vraagt van clienten, familie en zorgverleners? Het is zonder kind al lastig genoeg om mensen met een beperking een zo zelfstandig mogelijk leven te laten leiden. Maak het niet moeilijker dan het al is.
Marie - 10 years ago
Kiezen voor gedwongen anticonceptie mag NOOIT door de politiek worden bepaald. Gebruik van anticonceptie mag alleen in goed overleg met de cliënt en als deze dit niet kan beslissen dan in goed overleg met familie, omgeving en behandelende artsen.
Sabine - 10 years ago
Ik vind dat alle mensen recht hebben om een kind op te voeden maar wanneer na een echt eerlijke kans blijkt dat de opvoeding niet mogelijk is er gedwongen anticonceptie plaats moet vinden.
Kinderen hebben recht op een veilige plek waar het zich kan ontwikkelen. En recht op ouders die in staat zijn een kind te verzorgen en te stimuleren in hun ontwikkeling. Mensen met een verstandelijke beperking en of psychiatrische achtergrond kunnen dat meestal niet. en zeker niet zonder hulp. Een kind is geen pop die je koopt en weglegt als je hem beu bent. Veel mensen met een verstandelijke beperking kunnen helemaal niet overzien wat de consequenties zijn van het krijgen van een kind. Dat is voor mensen die geen beperking hebben al lastig. Hou me ten goede het hebben van geen beperking is ook geen garantie voor een kind maar vergroot de kansen.
Ik heb zelf een zus met een licht verstandelijke beperking met inmiddels een dochter van 35 jaar die ook een verstandelijke beperking heeft. Wij hebben hier veel mee afgezien. Mij moeder heeft bijvoorbeeld de kinderbescherming ingeschakeld toen het kind 6 maanden was omdat het kind verwaarloosd en uit onmacht mishandeld werd. Doordat ze niet dichtbij woonde ( ze had ergens in het land een kerel opgedoken en was daar ingetrokken) was het voor ons heel lastig om te ondersteunen. Hulpverlening was er nauwelijks of zat te slapen. Mijn zus werkte op een sociale werkplaats en liet haar baby van een paar maanden 4 uur lang alleen liggen als ze ging werken. Dus ik kan uit ervaring spreken dat dit zeer ongewenst is. En alle hulpverleners die vinden dat het moet kunnen hebben geen idee. Ik heb jarenlang met mensen met een verstandelijke beperking gewerkt dus ik heb heel wat gezien. De situaties die ik heb gezien met mensen met een beperking met kinderen is dat er een batterij aan hulpverlening over de vloer moet komen om een kind op te voeden. Als mensen met een beperking een kinderwens hebben ga dan eerlijk met hen in gesprek en probeer het zover te krijgen dat ze zich vrijwillig laten steriliseren. Dat is later met mijn zus ook gebeurd zij blij en wij blij.
Begrijp me goed: Ik heb dus geen kinderen!
kinderen krijgen is gEEn recht. En al helemaal niet als de zorg voor kinderen niet eens kan worden gegeven door de verwekkers zelf. En nee, ik spreek niet voor anderen, Ik zelf heb met veel verdriet maar met verstand ervoor gekozen om mijn kind geen gehandicapte moeder te geven ( ikzelf dus) Dat is niet goed voor t kind en zeker niet goed voor de maatschappij. Ik maak me nu zover ik kan verdienstelijk voor andere kinderen.
Ik ben ook al jaren voorstander van gedwongen anticonceptie. Ik heb een zus met een verstandelijke beperking en een zoontje van 8 jaar met een meervoudige beperking. Ik moet er niet aan denken dat mijn zus (of mijn zoontje later) een kind zouden krijgen. Waarschijnlijk zou de zorg dan grotendeels op de familie terecht komen (dus op mij) en dat kan ik er niet bij hebben. Ik heb zelf 3 kinderen en weet hoe moeilijk opvoeden is. Het vraagt veel van je. Ik vind dat je en de ouders met een verstandelijke beperking en de kinderen die geboren zouden worden, hiervoor moet beschermen. Dit moet je zo'n gezin niet aan willen doen. Ik vraag me echt af waar tegenstanders van gedwongen anticonceptie hun mening op baseren. Weten ze wel echt hoe het is om een verstandelijke beperking te hebben en wat dit vraagt van clienten, familie en zorgverleners? Het is zonder kind al lastig genoeg om mensen met een beperking een zo zelfstandig mogelijk leven te laten leiden. Maak het niet moeilijker dan het al is.
Kiezen voor gedwongen anticonceptie mag NOOIT door de politiek worden bepaald. Gebruik van anticonceptie mag alleen in goed overleg met de cliënt en als deze dit niet kan beslissen dan in goed overleg met familie, omgeving en behandelende artsen.
Ik vind dat alle mensen recht hebben om een kind op te voeden maar wanneer na een echt eerlijke kans blijkt dat de opvoeding niet mogelijk is er gedwongen anticonceptie plaats moet vinden.